“Hier heeft nooit iemand gewoond die ik niet graag zag.” Mode- en portretfotograaf Luc Gijbels verhuurde zijn huis in de Oudemansstraat in korte periodes aan bevriende kunstenaars. Zelf is hij afkomstig uit het groene Zolder in Limburg en woonde hij er af en toe wanneer hij opdrachten shootte vanuit Antwerpen.

“Ik ben in 2006 verliefd geworden op dit huis door het licht. Dat is fantastisch om te fotograferen of te schilderen. Omdat het huis op een hoek gelegen is en overal ramen heeft, is dit een ideale plek om tot rust te komen én om goed door te werken”, vertelt Luc.

Geen afgeborstelde buurt

Toch is het huis niet per definitie het toonbeeld van rust. Het ligt net op de rand van de rosse buurt, met uitzicht op de Sint-Paulusplaats. “Ik hou enorm van dat donkere randje en tegelijk is het ook een enorm volkse buurt. Toen ik 15 jaar geleden verhuisde, was de buurt hier nog een pak rauwer. Maar toch hielp een jonge prostitué me bij het dragen van een stoel. Op hoge hakken met fluffy hond onder de arm, die week geen millimeter van haar zijde. (lacht) Later ben ik met haar nog een koffie gaan drinken.

Het toeval wil trouwens dat dit huis in een ver verleden nog van familie aan moederskant geweest is. Ze baatten hier toen een huis van lichte zeden uit. (lacht) Ook vrienden die op bezoek kwamen, nam ik vaak mee naar de stripteaseclub hiernaast. Geen standaarduitstapje, maar eigenlijk dansen de meisjes enorm goed. Mooi om te zien. Je hebt wel een ruimere blik nodig om hier te wonen. Vandaar dat het huis wellicht veel kunstenaars aantrekt.”

Va et vient van kunstenaars

Die kunstenaars passeerden en masse de revue. Zowel schilders, fotografen als gerenommeerde theater- en filmmakers woonden en creëerden hier indrukwekkende projecten. Soms enkele weken, soms zelfs enkele jaren. “Niemand wilde hier eigenlijk ooit vertrekken,” lacht Luc. “Ook ikzelf heb het huis al verschillende keren willen verkopen, maar ik zie er telkens vanaf. Ik kan het erg moeilijk lossen. Gelukkig heb ik mijn tafel nog. Die is afwasbaar. Daar mocht iedereen altijd met potlood op tekenen. Mochten al die lagen opnieuw zichtbaar worden, dan zou je nogal wat lezen.”

Draadje dat verbindt

Die verbinding die Luc zo ambieert, laat zich ook kenmerken in zijn werk. Zo maakte hij twee boeken: ‘A little glow in the dark – a story about life lines’, waarbij het hoofdpersonage een grote witte bol wol van bij de geboorte meekrijgt. Die wikkelt doorheen het leven af. Telkens hij iemand ontmoet, blijft daar een lijn garen hangen, en zo maakt hij allerlei connecties tot op het einde. Luc vertaalde die metafoor in foto’s van 200 kinderen in de Zuid-Afrikaanse townships, gebundeld in beide boeken. “Verbondenheid betekent alles voor me. Pak je mijn geliefden af, dan mag het leven stoppen voor mij”, vertelt Luc.

Opbrengst in mooie herinneringen

“Eigenlijk zou je dit huis ook wel het grote witte wollen huis kunnen noemen, van waaruit de bol wol afgerold wordt. Telkens wanneer er iemand is komen wonen nam die een stukje draad mee naar een andere plek. Op die manier is het huis een soort verbindingshuis geworden voor kunstenaars, waar ze zich instant op hun gemak voelden. Ik vroeg er trouwens ook nooit huur voor. Ik heb hier enkel mooie herinneringen aan verdiend. Weten dat dit huis ook bij mensen die ik graag zie mooie herinneringen heeft gecreëerd is een mooiere opbrengst dan geld. Dit is een huis met een ziel. Daarom vind ik het ook zo belangrijk dat hier een even fijn iemand komt wonen.”